બહાર પીટે મોટુ ઢોલ, ભીતરમાં છે પોલંપોલ

30 01 2009

આજકાલ દરેક ક્ષેત્રે હરીફાઇનુ તત્વ ખૂબ વધી ગયુ છે. એક નોકરી માટે કેટલીય તો અરજી આવે. વળી ઉમેદવારો પાસે પણ જાતજાત ની અપેક્ષાઓ રાખવામા આવે. ઉચી ડિગ્રીઓ, વાતચીત મા સામાને લપેટીને શીશીમા ઉતારવાની કળા(જેને સારી ભાષામા કોમ્મુનિકેશન સ્કિલ કહે છે) અનુભવ, સારો દેખાવ, અનેક પાસાઓ ચકાસીને સારી કંપનીઓ ઉમેદવારની પસંદગી કરે છે.

થોડા વર્ષો પહેલા, એક જાણીતી કંપનીની સિલેક્શન કમિટીની હુ મેમ્બર હતી. ઉંચા પગારવાળી જવાબદારી ભરી જગ્યાઓ ભરવાની હતી. બહુ સ્વાભાવિક છે, કે જેમ જેમ બધાને ખબર પડતી ગઇ કે હુ આ પસંદગી સમિતિની સભ્ય છું, તેમ તેમ રાતોરાત મારા ભાવ વધી ગયા. રાજકીય, સામાજીક તથા ધાર્મીક વડાઓ તરફથી મારા પર ફોન, પત્ર, પર્સનલ મિટિંગ જાતજાતની રીતે દબાણો થવા માંડ્યા. વર્ષોથી ભુલાઇ ગયેલા સગાઓ, કોલેજ કાળના મિત્રો, જુના વિધ્યાર્થીઓ, મારા શિક્ષકો, બધા જાણે ખાસ ઓળખીતા હોય તેમ મુલાકાતે આવવા લાગ્યા. એક દિવસ તો અમારા મંદિરનો પુજારી મોટો પડિયો ભરીને પ્રસાદ ઘેર આપવા આવ્યો. મને કહે, તમારા બા રોજ દર્શન કરવા આવે છે. તમને બહુ દિવસથી જોયા નતા એટલે આજે જાતે આવ્યો. મારા દિકરાનુ તમારે કરવાનુ છે હો બહેન. આપણો હિતેશ, એમ.બી.એ. ફર્સ્ટ કલાસ છે.

પેનલ પર અમે ચાર જણ હતા. બધાજ પ્રામાણિક. ખરેખર તો આ જમાનામાં પ્રામાણિકતાને કારણે જ તમારે મિત્રો ઓછાને દુશ્મન જાજા બને છે. કાંઇ વાંધો નહી, દરેક વસ્તુની કિંમત ચુકવવી પડે છે તેમ માનવાનુ. ઇંટવ્યુ શરૂ થયા. સૌ પ્રથમ એક છોકરી અંદર આવી. તેનુ નામ નંદિતા હતુ. એખાવડી, સ્માર્ટ તથા પહેરે ઓઢવે સુખી ઘરની લાગતી હતી. અમને બધાને ગુડ-મોર્નીંગ કહીને, બેસવાનુ કહેવામા આવ્યુ પછી બેઠી.

આ નોકરી માટેની કઇ યોગ્યતા તારામાં છે તે તુજ કહે ને. મે પુછ્યુ.

નંદિતા કહે, મારામાં ભારોભાર આત્મવિશ્વાસ છે. તમે જે કામ સોંપશો એ હુ ચોકસાઇ થી કરી સકીશ. તેના ઉચ્ચારો અમેરીકન છાંટવાળા હતા. તેથી તેને પુછવામાં આવ્યુ કે તુ ક્યાની છે?

નંદિતા કહે, હુ તો અહીની જ પણ મારા ઘણા સગા યુ.એસ. મા રહે છે, તેથી મોટાભાગ ના વેકેશનો મે ત્યા જ વિતવ્યા છે. મારા કાકા સિલિકોન વેલીના બહુજ જાણીતા ઉધ્યોગપતિ છે. કાકા ન્યુયોર્ક ટાઇમ્સ ના રિપોર્ટર છે અને મારો કઝીન વાઇટ-હાઉસમા કામ કરે છે

આ નોકરીમા જાતજાતના લોકોને તારે મળવુ પડશે. તને લાગે છે કે તુ બરાબર કામ કરી શકીશ?’ કોઇકે પુછ્યુ.

એમા તો હુ એક્ષ્પર્ટ છુ. મને પાર્ટીઓનો ગાંડો શોખ છે.

આ પર્ટીની વાત નથી. લોકોને પાર્ટી જેવા સામાજીક ફંકશનમા મળવુ અને બિઝ્નેશ મિટિંગમા મળવુ એ બે તદ્દન જુદી વાત છે. કોઇકે ટકોર કરી.

પછી નંદિતાને ટેકનીકલ પ્રશ્નો પુછવામાં આવ્યા. તેના વિષયને લગતુ તેનુ જ્ઞાન સારૂ હતુ. બધુ પત્યુ એટલે તેને જવાનુ કહેવામા આવ્યુ. એટલે નંદિતા કહે, આપને વાંધો ન હોય તો હુ આપને એક પ્રશ્ના પુછુ?’

મને આ છોકરી ગમી ગઇ. જો કે આપણા દેશમા તો સદીઓ સુધી સ્ત્રી જાતીના અવાજને દબાવી દેવામા આવ્યો છે જ્યા સ્ત્રી તરીકે જન્મનારનુ પણ ગળુ ધોટવામા આવતુ હોય, જ્યા વાદવિવાદમાં ન ઉતરે, ઝાઝી પુછપરછ ન કરે તેવી કહ્યાગરી સ્ત્રીઓને સારી છોકરી ગણવામાં આવતી હોય, ત્યા આવી છોકરીઓ ભાગ્યે જ મળે જે સ્વતંત્ર રીતે વિચારી શકે!

નંદિતા કહે,’કામના પ્રમાણમા તમારુ પગાર ધોરણ બરાબર નથી હુ જરા જંખવાઇ ગઇ છતા મે કહ્યુ,’બીજા ઉધ્યોગો કરતા આ નોકરીમા શરૂઆતના પગારો ખુબ સારા છે.

હશે, પરંતુ મારે મારુ પોતાનો ફ્લેટ ભાડે લઇને રસોઇઓ, નોકર રાખીને રહેવુ હોય તો આટલા પગારમાં ન પોસાય.

તુ તો તારા કુટુંબ સાથે જ રહેતી હોઇશને! કંપનીની બસ છે. સવારનુ લંચ કંપની તરફથી સબ્સીડાઇઝ ભાવમા મળે છે અમે કહ્યુ.

કમાતી થાઉ એટલે હુ તો જુદી જ રહેવા માંગુ છુ. એ લેટેસ્ટ ટ્રેંડ છે. હુ તો નવા જમાનાથી બાઘી બાઇ હોઉ તે દ્રષ્ટિએ મારી સામે જોઇને તે રૂમની બહાર નિકળી ગઇ.

એ દિવસના ઇંટર્વ્યુ પતતા જ સાંજ પડી ગઇ. ઘેર પહોચતા રોજ કરતાં વધારે મોડુ થઇ ગયુ. પહોચતાની સાથે જ મારા સાસુ કહે પ્રિતીની દિકરેની અઢારમી બર્થ્-ડે છે. તેની પાર્ટીમા તારે જાવાનુ છે ભુલી ગઇ? આખો દિવસ કામમા નવરી જ નથી પડતી તુ તો!! આપણે બધાએ આ સમાજમા રહેવાનુ છે તે ભુલતી નહી

આજ્ઞાંકિત બાળકની જેમ હુ સાડી બદલીને પ્રિતીના ઘરે પહોંચી. એજ ઘીસીપીટી બર્થ્-ડે પાર્ટી, આજકાલતો ઇવેંટ મેનેજમેંટની બોલબાલા છે. તમે કેટલી પેટી ખર્ચવા માગો છો તે નક્કી કરીને આવા પ્રસંગ ઉકેલનારની મદદ લઇ લો તો તમે ફ્રી ના ફ્રી. નાણા કોથળીની ગાંઠ તમારે ખોલવાની. બીજી બધી ગાંઠ ઇવેંટ મેનેજર ઉકેલી શકે. ગરમી કહે મારુ કામ! ઠંદાપીણાની ટ્રે ફરતી હતી. પુરુષો શેર બજાર તથા પોલિતિક્સની તથા સ્ત્રીઓ એન આર આઇ મહેમાનો તથા સોનાના ભાવની ચર્ચાઓ કરતી હતી. ત્યા જ મે એક જાણીતો ચહેરો જોયો. તે છોકરીએ સાડી પહેરેલી હતી અને બધા મહેમાનોને ઠંડા પીણા સર્વ કરી રહી હતી. મે એક્વાર તેની સામે જોયુ એટલે તે ઓળખાણ છુપાવવા માગતી હોય તેમ આઘીપાછી થઇ ગઇ. ટીચર તરીકે મારો ગુણ કે અવગુણ જે ગણો તે એવો છે, કે હુ કોઇ પણ પ્રોબલેમ ને સુલઝાવ્યા વગરનો અધૂરો છોડી સકતી નથી. હુ પ્રિતીની પાસે ગઇ.

પ્રિતી પેલી ટ્રે લઇને ફરે છે તે છોકરી કોણ છે?’

પ્રિતી કહે,’નંદિતા છે. મારા હસબંડની ઓફિસમા તેના પપ્પાની કેંટીન છે. જોકે છોકરી સ્માર્ટ છે. અમારી ઓફીસની મદદથીજ તે ભણીને એંજીનીયર, એમ બી એ થઇ છે. તારા ઘરે કોઇ પણ પાર્ટી હોય તો આને બોલાવવા જેવી છે. કેટરીંગનુ કામ પણ કરે છે. તેના પપ્પા પાસે હજીતો સીખે છે. હુ તો છક્ક્ડ ખાઇ ગઇ! આ તો ઇંટવ્યુમા આવી હતી તે જ નંદિતા! લોકો આટલુ જુઠ્ઠુ સાને બોલતા હશે.

એ આખુ અથવાદિયુ ઇંટવ્યુ ચાલ્યા, જાતજાતના ઉમેદવારો આવ્યા. છેલ્લે દિવસે સવારે એક છોકરો આવ્યો. સાદા કપડા અને શાંત છતા પ્રતિભાશાળી. બધાજ સવાલોના સરસ મુદ્દાસર જવાબ આપ્યા. અમને બધાયને તે ગમી ગયો. એની કૌંટુબીક પાશ્ર્વભૂમિકા માટે થોડિ વધારે માહિતી જાણવાના આશયથી તેને વધરે પ્રશ્નો પુછ્યા.

તુ ખરેખર કોમ્પ્યુટર સાયંસમા હોશિયાર છે ભાઇ, બહુ નાની ઉમરે તે શીખવાનુ ચાલુ કર્યુ હતુ?’

હા જી, લગભગ આઠ વરષનો હતો ત્યારથી.

કેમ આટલુ જલ્દી?’

મારા મમ્મી સ્કૂલના ટીચર હતા. ઘરે મારે એકલા બીજુ શુ કરવાનુ હોય્? એટલે નાનપણથી જ કોમ્પ્યુટરનો ચસ્કો લાગી ગયો. તે બોલ્યો.

છોકરો એટલો ખાનદાન હતો કે પોતાનુ વાજુ વગાડવા માંગતો ન હતો. ક્યાય હુ પદ બતાવતો ન હતો. આવા લોકો બધાને બધારે બની જતા હોય છે.

તારા પિતાજી ક્યા કામ કરે છે?’

બહેન, તમને મારી બુધ્ધી અને શક્તિમા વિશ્વાસ છે ને? મારા પિતાજી ક્યા છે અને શુ કરે છે તે આપ ન પુછો તો સારુ. આ નોકરી માટે મારી પસંદગી થાય તો ઠીક નહિતર હુ નાસીપાસ નહી થાઉ

તુ કેટલો પગાર ઇચ્છે છે ભાઇ?’

તેણે જે આકડો કહ્યો તે અમારી અપેક્ષા કરતા સહેજ વધારે હતો તેથી મે પુછ્યુ,’અમે તને આટલો પગાર આપીએ તો તુ એ પ્રમાણેનુ કામ કરી શકીશ ખરો?’

આપ જોજોને મારા ખભે સંપુર્ણ જવાબદારી લઇને કામ કરીશ. મારા પગારના એસી ટકા રૂપિયા હુ દાનમા આપુ છુ. આર્થીક રીતે મજબૂર એવા વિધ્યાર્થીઓને ભણાવવામા વાપરુ છુ.

અમે એ અંગે થોડી તપાસ કરી અને અંતે તેને પસંદ કર્યો. થોડા દિવસ પછી એ કંપનીનો ક્લાર્ક થોડી સહીઓ કરાવવા મારી પાસે આવ્યો.

ઇંટર્વ્યુ માટે આવેલા ઉમેદવારોના TA/DA તથા હોટલના ખર્ચના વાઉચર્સ હતા. મને કહે, આપણે જે નિમિષ મહેતાને પસંદ કર્યો તેણે કોઇ બિલ નથી મુક્યા. ગઇ કાલથી તે કંપનીમા જોડાયો એટલે મે તેને પુછ્યુ તો તે કહે, હુ તો પર્સનલ કામથી અહી આવવાનો જ હતો તથા મારા કાકાનુ ઘર અહી બાજુમા જ છે. તેથી એમના ઘરે જ રહ્યો હતો. મારી સ્ત્રી સહજ જિજ્ઞાસાવ્રુતી જાગ્રુત થઇ ઉઠી. મે તેના appoinment letterની કોપી પર તેનુ કાયમી સરનામુ જોયુ. શહેરના અત્યંત જાણીતા તથા તવંગર ડોક્ટરનો આ એકનો એક સુપુત્ર હતો.

ખરેખર ખાનદાનીનુ તેજ સુર્યના તેજ જેવુ હોય છે. ઉગતી વખતે પણ લાલ અને આથમતી વખતે પણ લાલ. પેલી આછકલાઇથી ભરેલી નંદિતા મને યાદ આવી ગઇ. બહાર પીટે મોટુ ઢોલ,

ભીતરમાં છે પોલંપોલ જેવી…


સુધા મુર્તિ





બીજો રંગ

17 01 2009

જહાંગીર બાદશાહ એક વખત ઝરૂખામાં બેઠા હતા. તે વખતે એક ઘોડેસવાર માથે સુંદર ફેંટો પહેરીને જતો હતો. બાદશાહને ફેંટાનો રંગ બહુ ગમી ગયો. તેણે ઘોસેસવારને બોલાવ્યો અને પુછ્યું,”તે તારો ફેંટો ક્યાં રંગાવ્યો છે?” જવાબમાં ઘોડેસવારે એક રંગરેજ બાઈનું ઠેકાણું બતાવ્યું.

બાદશાહે તે બાઈને બોલાવીને પૂછ્યું, ”તુ મને આવા રંગનો ફેંટો બનાવી આપે? ”

બાઈએ કહ્યું, ”ઝીણી મજલીન લઈ આપો તો રંગી આપુ પણ તેના જેવો તો રંગ નહી જ થાય ”

બાદશાહ : ”કેમ નહીં થાય?”

બાઈ : ” કારણ કે તેમનાં પર તો બેવડા રંગ ચડેલા છે ”

બાદશાહ  : ”મારા ફેંટા ને ચાર વખત રંગજે”

બાઈ: ”બેવડા રંગ માત્ર તોલપન થી નાખેલાં તે નહીં. તેમાં એક રંગ તો જે દેખાય છે તે – અને બીજો રંગ તે આશકીનો. આશકી નો રંગ બધા પર ના ચડે.”

– રવિશંકર મહારાજ





લખવી છે નવલીકા???

9 01 2009

બહેનના વિવાહ કરવાના હતા મહુરતિયાની શોધ શરૂ થઈ પણ થોડા દિવસ પછી એ યુવતીએ વડીલ ભાઇને જણાવ્યુ જે પોતે ફલાણાની સાથે ઠીક ઠીક કાળથી પ્રેમમા છે ને તેની સાથે જ પરણવાની છે – બીજા કોઇ સાથે નહીં. માટે કશી ખટપટ કરશો નહી

મોટા ભાઇ પહેલા તો જરા ડઘાઇ ગયા. પછી પેલા પ્રેમિક સંબંધે સવાલો પૂછ્યા. ઊલટ તપાસ ચલાવી…છે બીજી ન્યાતનો ને વળી ઘણો છેટેનો વતની. ઉંમર તો બરાબર પણૅ કુટુંબ સાવ અજાણ્યુ.

હવે… એને વિશે વધુ તપાસ શી રીતે કરવી? એની ખાનદાનીનુ, દિલસચ્ચાઇનુ પારખુ કઇ રીતે કરવુ? વિચાર કરતા મોટા ભાઇ એક દિવસ સીધા જ પહોચી ગયા બહેનના એ પ્રેમિક પાસે. ‘તમે મારી બહેન સાથે પ્રેમ મા છો?’

‘હા મુરબ્બી.’
‘સાચ્ચા જ પ્રેમમાં? કે પછી ઉપલક ગરબડ?’
‘જી, પોતે તો શુ કહુ? પણ લગ્ન કરવાની પુરી તૈયારી છે. કશી દિલચોરી નથી જ.’
‘તો એમ કરશો? મરી બહેનના જે કાઇ કાગળ-ચીઠ્ઠી તમારી પાસે હોય તો મને સોંપી દેશો?’
‘ખુશી થી… હમણા આવુ છુ.’ કહીને જુવાન ગયો અને થોડી વારમા દસ પંદર પત્રોનુ પડીકુ લાવેને વડિલના હાથમા ધરી દીધું
‘હુ એને લૈ જાઉં તો હરકત નથી ને?’
‘એમા હરકત શી હોય? મારે તે બીજા કોઇ ઉપયોગ માટે તો જોઇતા નથી – ભલે મારુ લગ્ન તમારે ત્યા થાય કે ન થાય…’

બસ મળી ગયો પુરાવો. ખાનદાનીનો. પુરેપુરો. ભાઇએ ઘેર જઈને વડિલોને ખાતરી કરાવી દીધી. બહેનના લગ્ન તેના એ પ્રેમિક સાથે થઇ ગયા.

લખવી છે? તો લખો નવલીકા. વાત સાચી છે. ଑ଓ[‘અક્ષર’ સામાયિક : 1971]
અરધી સદી ની વાચનયાત્રા ભાગ – 2 માથી.





શ્વાસ લેતું સોનુ

4 01 2009

‘અને આ છે…’ ‘સોનાની મરધી! ઉર્ફે મિસિસ તુલના છાયેશ.’ છાયેશ ના એક મજાકિયા દોસ્તે તુલના તરફ જોઇને કહ્યુ. તુલના નાસ્તા ની ડીશો ટેબલ પર મુકે એ પહેલા જ એણે ટ્રે માથી પ્લેટ ઉઠાવી લીધી.

તુલના એ સ્મિત વેર્યુ અને કિચન તરફ ચાલી ગઈ. ‘આપણે તો યાર, શ્વાસ લેતુ સોનુ લાવ્યા છીએ.’ છાયેશે પોતાના મિત્રોને હસતા હસતા કહ્યુ.

‘એટલે ભાભી બહુ મોટુ દહેજ લઇને આવ્યા છે?’ એક મિત્રએ પુછ્યુ.

‘ના આપણે દહેજ ના વિરોધી છીએ એટલે તો કોઇ અમીરની પુત્રી સાથે લગ્ન કરવાને બદલે એક મધ્યમવર્ગ ના સજ્જન ની પુત્રી ને પત્ની બનાવી છે. પણ એ છે ‘સોનાની મરઘી…’ એક પ્રતિસ્ઠિત કંપની મા ઓફીસર છે. ઓવરટાઇમ સાથે ખાસ્સો ત્રીસ હજાર પગાર લાવે છે….હવે આપણે બંદા નોકરી કરીએ કે ન કરીએ…જરાય વાંધો નથી’. છ્યેશે પોતાના બીજા મિત્ર ને તાલી આપતા કહ્યુ.
છયેશ ના ત્રીજા મિત્રએ કહ્યુઃ’યાર, તારુ આ શ્વાસ લેતુ સોનુ છે ભારે મોંઘુ. ભાઇ દુધારુ ગાય ની લાત કોને માઠી લાગે? જોયુ…આપણી સાથે હસી મજાક મા જોડાવા ને બદલે તુલના દેવી રસોડા મા ચલ્યા ગયા!’.

એ વાત થી છાયેશ નો અહમ સહેજ ઘવાયો. એટલે જોર થી બુમ પાડીઃ ‘તુલના, ઘરમા નોકર છે જ, બાકી નુ કામ એ સંભાળી લેશે. તુ અહી આવીને બેસ. તુ ઓફીસર ખરી પણ ઓફીસ મા, અહી તો તુ મિસિસ! છાયેશ છે. આઇ મીન માય વાઇફ!’ બધા ખડખડાટ હસી પડ્યા.

તુલના રસોડા માથી બહાર આવી અને સોફા પર ગોઠવાઇ… એની મુખ મુદ્રા ગંભીર હતી. એટલે એ ગંભીરતા દુર કરવા છાયેશે કહ્યુઃ’ઓફીસર પત્ની નુ આ જ દુઃખ, એ હસે તો પણ રૂઆબથી અને રડે તો પણ રૂઆબ થી! આપણને તો ભાઇ સીધી સાદી પત્ની ગમે, જે ઘર સાથે એકાકાર થઇ જાય્ જેને મન ઘર એ જ સ્વર્ગ હોય!’ છ્તા તુલના ચુપ રહી.

એ વાત ને એક મહીનો થયો હશે ત્યા એક દિવસ ઓફીસ જવાના સમયે તુલનાને સુતેલી જોઇને છયેશે પુછ્યુઃ’તુલના, આજે તુ ઘરે કેમ છે? ઓફીસે જવાનુ મોડુ થતુ નથી?’ તુલનાએ કહ્યુઃ’મે નોકરી માથી રજા લીધી છે…મારી ઇચ્છા છે કે, એક ગ્રુહિણી તરીકે તમારી સારી દરકાર રાખુ.’ ‘લગ્ન અગાઉ પણ તે બે એક મહીના ની રજા લીધી હતી. હવે તો રજા સ્ટોક મા નહી હોય’
છાયેશે પુછ્યુઃ’તેથી શુ? પતી કરતા પૈસો મહત્વનો નથી. મે કપાતે પગારે રજા લીધી છે.’ ‘અરે પણ એવી શી જરૂર છે? તને ખબર છે તારો દરરોજ નો પગાર એક હજાર જેટલો છે. કપાતે પગારે રજા લેવાથી મોટુ નુકશાન’ ‘હકીકત મા લગ્ન પછી નોકરી કરવાનો મારો ઇરાદો જ નથી. લોજિંગ-બોડિંગનુ ખર્ચ આપીને કોઇ ઘરમા રહેવાનુ મારે પસંદ કરવાનુ હોત તો મારા પપ્પા નુ ઘર, મારુ પિયર એ દ્રષ્ટીએ ઉત્તમ હતુ, પણ મે લગ્ન કર્યુ છે, મારુ ઘર બનાવવા. તમે કમાઓ અને હુ વ્યવસ્થા કરુ. તમે તો મારા ભરણ-પોષણ ની જાહેરમા પ્રતિજ્ઞા લીધી છે લગ્નમંડપ મા! બસ, સરરોજ ના બસો રૂપિયા ગુમાવવાની ચિંતા થી આટલા વ્યગ્ર થઇ ગયા? હવે હુ તમારી પાસે શાંતી થી બેસી શકીશ્ તમારા મિત્રોનુ સારી રીતે સ્વાગત કરી સકીશ અને મારા ઓફીસર તરીકે ના રૂઆબનુ નામ નિશાન નહી રહે. તમે મારી પાસે થી એ જ ઇચ્છ્તા હતા ને?’

‘પણ એનો અર્થ એ નથી કે, તુ પ્રમાદી બને, કામચોર બને. ઘેર બેઠે બેઠે તો તુ સાવ નક્કમી બની જાઇશ.’ છાયેશ સહેજ આવેશ મા આવી ગયો. ‘ભારતની તમામ સ્ત્રીઓ નોકરી નથી કરતી અને છતા એમનેમ પાલવનાર પિતા, પતિ, પુત્ર કોઇ ને કોઇ પરૂષ હોય છે. તમે પતિ તરીકે મને પાલવો એમા મને નાનપ નહી લાગે.’ તુલના એ જવાબ આપ્યો. ‘એમ કહે ને કે તુ મારે માથે પડવા ઇચ્છે છે. ‘ છાયેશે સહેજ રોષ સાથે કહ્યુ. ‘ના, સાચા અર્થ મા તમારી અર્ધાંગીની બનબા ઇચ્છુ છુ. ઘર સાથે એકાકાર થઇ જાય તેવી સીધી સાધી પત્ની.’ તુલનાએ હસતા હસતા કહ્યુ. છયેશને લાગ્યુ કે અત્યારે તુલના સાથે જીભાજોડી કરવામા સાર નથી, તેથી તેણે વાત પડતી મુકી. …અને તુલના એ પુરી તાકાત સાથે છાયેશ ના ઘરને સંભાળવા માડ્યુ. એણે નોકરને પણ રજા આપી દીધી. જાતે જ રસોઇ કરતી, જાતે જ વાસણ સાફ કરતી અને કપડા ધોઇને જાતે જ ઇસ્ત્રી પણ કરતી. પરંતુ છાયેશ ના વર્તન મા સાવ ફેર પડી ગયો હતો. તે વગર કારણે તુલના સાથે ઝ્ગડો કરતો હતો. નાની નાની વાત મા તેને ઉતારી પાડતો હતો. અને તુલના ને ખબરન પડે તેમ તેના વિશે વિચિત્ર ફરિયાદ કરતા પત્રો તેના પિતાજીને લખ્યા કરતો હતો.

અને એક દિવસ તુલનાના પિતાજી એ બધી વાતો થી દુઃખી થઇ ને પોતની પુત્રી ને ઠપકો આપવા આવી પહોચ્યા હતા.

છાયેશ ની હાજરી મા જ તેઓએ તુલના ને ઠપકો આપ્યો હતો, પરંતુ તુલના એ ખરી હકીકત પિતાજીને કહી શંભળાવી હતી. અને સોગંધ સાથે કહ્યુ હતુ કે પોતાનો કોઇ દોષ નથી. સિવાય કે પોતાતી હવે નોકરી કરવાની કોઇ ઇચ્છા નથી…પોતે નોકરી કરવા ઇચ્છે છે. પરંતુ છાયેશે સ્પષ્ટ શબ્દો મા કહી દીધુ હતુ કે નોકરી કરવી હશે તો જ આ ઘર મા તુલના રહી શકશે.

તુલનાના પપ્પા ને લાગ્યુ હતુ કે, તુલના ને તત્કાલીક સમજાવવાનુ મુશ્કેલ છે, એટલે પોતાની સાથે તેને લઇ જવાની તૈયારી દર્શાવી હતી. અને બીજે દિવસે રાત્રે તુલનાને પિયર લઇ જવાનુ નક્કી કર્યુ હતુ.

બીજે દિવસે રત્રે તુલનાના પપ્પા અને છાયેશ બેઠા બેઠા વાતો કરતા હતા, એટલા મા તુલના ની ઓફીસ ના ચાર-પાંચ મણસો ત્યા આવ્યા હતા અને છાયેશ ને બેઠેલો જોઇને આશ્વર્ય પામ્યા હતા.

પોતાની સામે જોઇ રહેલા એ સૌને છાયેશે પુછ્યુઃ ‘મને સમજાતુ નથી કે આમ તમે સૌ એકાએક ચિંતાતુર કેમ જણાઓ છો’

‘વાત એમ છે કે, આજેજ આપની પત્ની તુલના બહેન નો ફોન આવ્યો હતો કે, તેઓ પોતાની કપાત પગારે રજા કેંસલ કરી ને નોકરી પર હાજર થઇ રહ્યા છે અને તમને મોટી રકમ ની લોનની જરૂર છે, કારણકે તેમના પતિને લકવો થઇ ગયો છે. તેમના પતિ અપંગ બની ગયા છે.’ એક કર્મચારીએ કહ્યુ હતુ.

‘તુલના આ હુ શુ શાભળી રહ્યો છુ?!’ છાયેશ તાડુક્યો હતો.

‘તદ્દન સાચી વાત છે… જે પુરૂષ મા પત્નીનુ ભરણ પોષણ કરવાની ખુમારી ન હોય તેવા પુરૂષની બુદ્ધી અને મર્દાનગીને લકવો થઇ ગયો છે, એમ ન કહુ તો બીજુ શુ કહુ? તમારે પત્ની નથી જોઇતી, પૈસા જોઇએ છે. એ પણ હુ તમને આપીશ, પણ પતિ તરીકે નો તમારો અધિકાર છિનવી ને… હુ માર અશક્ત પતિ ને ભરણ પોષણ ની રકમ મોકલતી રહીશ, એડવાંસ મા પણ થોડા નાણા ચુકવતી જઇશ્ એ માટે તમારે કોર્ટ મા જવુ નહી પડે… સમજ્યા મિ. છાયેશ? પપ્પાજી હુ તમને પણ ભારરૂપ થવા ઇચ્છતી નથી. મણસે ખુમારી પુર્વક જીવવાની આદત કેળવવી જોઇએ. સ્ત્રી હોય કે પુરૂષ, એમા કશો જ ફરક પડતો નથી.’ તુલના એ કહ્યુ હતુ. ઓફીસના કર્મચારીઓને એણે વિનયપુર્વક વિદાય આપી.

ઘરમા પ્રવર્તતી હતી નિઃસ્તબ્ધતા… છાયેશે વરંવાર કોશીશ કરી જોઇ, પણ તે પોતાનુ મસ્તક ઉચુ કરી શક્તો ન હતો. ઓરડામા એને એકજ શબ્દ નો પ્રતિઘોષ સંભળાતો હતો…’નારી…શ્વાસ લેતુ સોનુ?’

– ડો. ચંદ્રકાન્ત મહેતા.