બીજો રંગ

17 01 2009

જહાંગીર બાદશાહ એક વખત ઝરૂખામાં બેઠા હતા. તે વખતે એક ઘોડેસવાર માથે સુંદર ફેંટો પહેરીને જતો હતો. બાદશાહને ફેંટાનો રંગ બહુ ગમી ગયો. તેણે ઘોસેસવારને બોલાવ્યો અને પુછ્યું,”તે તારો ફેંટો ક્યાં રંગાવ્યો છે?” જવાબમાં ઘોડેસવારે એક રંગરેજ બાઈનું ઠેકાણું બતાવ્યું.

બાદશાહે તે બાઈને બોલાવીને પૂછ્યું, ”તુ મને આવા રંગનો ફેંટો બનાવી આપે? ”

બાઈએ કહ્યું, ”ઝીણી મજલીન લઈ આપો તો રંગી આપુ પણ તેના જેવો તો રંગ નહી જ થાય ”

બાદશાહ : ”કેમ નહીં થાય?”

બાઈ : ” કારણ કે તેમનાં પર તો બેવડા રંગ ચડેલા છે ”

બાદશાહ  : ”મારા ફેંટા ને ચાર વખત રંગજે”

બાઈ: ”બેવડા રંગ માત્ર તોલપન થી નાખેલાં તે નહીં. તેમાં એક રંગ તો જે દેખાય છે તે – અને બીજો રંગ તે આશકીનો. આશકી નો રંગ બધા પર ના ચડે.”

– રવિશંકર મહારાજ





કો’ક દિન !

17 01 2009

કો’ક દિન ઈદ અને કો’ક દિન રોજા
ઊછળે ને પડે નીચે જિંદગી ના મોજા

કાંઈ અફસોસ નહીં કાંઈ નહી ફિકર
કોઈ ચીજ તણી નહીં જિંદગીમાં જિકર

આવે ને જાય એના વેઠવા શાં બોજા?
કો’ક દિન ઈદ અને કો’ક દિન રોજા

દૂધ મળે વાટ માં કે મળે ઝેર પીવા
આપણે તો થીર બળે આતમાના દીવા…

ઘેલાં ભલે ઘૂઘવે આ જિંદગીનાંમોજા
કો’ક દિન ઈદ અને કો’ક દિન રોજા

– મકરન્દ દવે





મારા સાજન ને….

16 01 2009

મારા સાજન ને જેટલા ચાહીએ એટલુ ઓછુ લાગે
ક્યારેક એ નટખટ નાદાન તો ક્યારેક માસુમ લાગે

હર અદા નિરાળી લાગે અજબ એની કહાની લાગે
હરદમ સંગાથે રહો તોય ઓછુ જ લાગે

મસ્તી કરે તો તો ઉછળતો મહાસાગર જ લાગે
ને સંભાળે તો જીવથીયે વધુ દરકાર રાખે

આંખો ગજબ ની છે એની હર વાત કહેવાની ખુબી છે એમાં
જેટલુ કહુ મારા સાજન વિષે એટલુ ઓછુ જ લાગે

મારા સાજન ને જેટલા ચાહીએ એટલુ ઓછુ લાગે





તારું નામ

13 01 2009

હું જ બોલુ ને હું જ સાંભળુ
મૌનમાં તારુ નામ જપું છુ
છીપમાં જેવુ મોતી
એવુ હોઠમાં તારુ નામ
આંખ ની જેવી કીકી
એવુ વસી રહ્યું અભિરામ્
કષ્ઠમાં અગ્નિ જેવી લગની
મારુ છે તપ નામ જપુ છું
નામ ની ગુપ્તગંગા વ્હેતી
ક્યાંય નથી કોઈ કાઠો
નામ તો તારું મધની મટકી
નામ શેરડીનો સાંઠો
ઘટમાં ઘટનાં એકજ રટનાં
તારા નામમાં હું જ ખપુ
-સુરેશ દલાલ્





શ્રધ્ધાવાન

13 01 2009

સમુદ્રમાં જાળ પાથરીને
કોઈક શાંટિયાગો ઝડપાય
એની વર્ષોથી પ્રતિક્ષા કરુ છુ.
વારંવાર હાથ હલકા ને હલકા
ખાલી ને ખાલી
છતાં ગલ ફરી ફરી ને નાખ્યાં કરું છુ.
સમુદ્ર પ્રત્યે શ્રધ્ધા રાખી
સ્વપ્નો સેવ્યા કરું છુ
બીજી તરફ આકાશ ભણી
મીટ માંડી ને બેઠો છુ
એકાદ તારો એના ભંડાર માંથી
તુટી આવી ને મારા હાથ માં ભરી દે
ને કરીદે કંઈક કમાલ!
આમ તો આકાશ પાસે
વધારે અપેક્ષા ક્યાં રાખી છે
સોનાનો વરસાદ વરસાવવાનું વરદાન
ક્યાં માગ્યુ છે?
અને એવો વરસાદ શા ખપનો?
આપે તો
બસ એક મોતી કે નાનું રંગીન માછલું આપ
આખો સમુદ્ર નથી જોઈતો
સમુદ્ર સાચવવાનુ મારું ગજુ પણ નથી
બસ મારે તો નાનુ માછલુ બસ
હવે શાંટિયાગો ઝ્ડપવાની અપેક્ષા પણ નથી રહી!
-નલિન પંડ્યા





ચાલ થયુ…

13 01 2009

ચાલ થયુ જોઉ સંધ્યા ના રંગ
તેમા ઘોળાયા આપણ યાદો ના રંગ
યાદ આવી જ્યારે ગાળી હતી
આપણે સંગાથે હર ક્ષણ
પ્રેમ થી તરબતર એ યાદો નો
ગુલદસતો કોઈ હાથ ધરી ગયો
જુદાઈ ની પળો માં સાજન
સમણા માં મળવાનુ નક્કી કરી ગયો
રાત પળે ને તારલાઓ ની
ગોષ્ઠિ થાય એમજ
મારા સાજન સંગ મીઠી સી
વાતો ની રમઝટ થાય
આંખ બંધ કરતા ચહેરો એમનો
મીઠોસો મલકતો દેખાય
ત્યાંજ તો બસ અનંત સી આતમ ને
ધન્યતા અનુભવાય…
– મોનાલિસા લખલાણી





પતંગ ચગાવતા વિચાર કર્યો છે ???

10 01 2009

ઉંચેરા આભમાં પતંગ ચગાવતા એય ને ઉંચી નજર ઉંચી ગરદન ને ઉચ્ચ મસ્તક હાથ માં પતંગ નો ડોર દળદળ કરતી નીચે ફરકતી ફિરકી મુખ માં સંવાદ…વાહ કેવો ચગ્યો! આંગળીઓ માં સરકતો દોરો ને અગાસી માં પડેલ ચીકી અને મમરા ન લડુ ના
ડબ્બાઓ…આભ માં રંગબેરંગી પતંગો ને રંગીન દોરાઓ જે દેખાતા નથી…પણ વિચાર કર્યો છે ખરી આ પતંગ ના દોરાઓ બનાવનારા ?કદાચ નહી કર્યો હોય…કરન આપણ ને જે દેખાય છે તેજ જોવાની આદત છે. પણ હકીકત મા પરદા પાછળ શું છે તે જોવાંની
દરકાર શુધ્ધાં કરતા નથી. રંગીન,માંજા પાયેલ દોરાઓ ખરીદી લઈએ છીએ પણ એ બનાવનાર નાં જીવન કે જીવનશૈલી વિશે એક નજર શુધ્ધા કરીએ છીએ?

એય ને શિયાળો આવે ને ઊતરાયણ ના દિવસો નજીક આવે ને શરૂ થાય વણઝાર એવા લોકો ની જે દોરાઓ બનાવે છે…રોડ પર નિકળો તો દસ દસ ડગલે એકાદ પરિવાર તો અચૂક જોવા મળે જે દોરાઓ ને માંજો પાઈ મજબુત બનાવી
વેંચતા હોય. હાં મે ખુદે જોયેલ છે…. નાના ડબલા ડુબલી સહીત આખ રસોડા નાં સરસામાન સાથે, બાળકો ની ચિલ્લર પટ્ટી સાથે, એય …ને રસ્તા પર જ રાંધે ને રસ્તા પર જ ઊંધે કામ કરે ને એમ જ જીવન ગુજારે આજ અહીં તો કાલ વળી તહીં.
રાતે તંપણાં માંબેઠા હોય લાગે કે જાણે સાક્ષાત ધરતી પર નાં પતંગો…

મને તો લાગે ધરતી પર નાં આ સાચા પતંગો છે. રંગીન પણ છે. કારણ તેઓ સંઘર્ષ ના રંગે રંગાયેલા છે. પ્રતિદિન નવા સ્થળો એ ફરે છે. જેમ આભ માં ઝોલા ખાતી પતંગ… હ તેને કાપવા કપાવવાનો મોહ નથી કારણ તેની ડોર ઈશ્વર નાંહાથ માં છે.બસ આ જ છે ધરતી પર ની પતંગ… મને થતુ હતુ આ વળી કેવુ જીવન ના ઘર ના બાર જ્યાં રોજગાર મળે ત્યાં વસવાટ. મને હતુ આભ માં પતંગો ને
ઉડાવનારાઓ ને આ ઊતરાયણ વખતે ધરતી પર નાં પતંગો પણ બતાવુ…આશા છે તમોને ધરતી નાં પતંગો
ગમ્યાં હશે? ખરૂ ને???





ટાઇપરાઇટર ને સંભારજો

9 01 2009

કોઇ ટાઇપરાઇટર બરાબર ચાલતુ હોય, પણ ફક્ત એક જ અક્ષર ની કળ તેમા બગડી ગઇ હોય તો તેની ઉપર ટાઇપ કરેલ લખાણ કેવુ લાગે એનો એક નમુનો અંગ્રેજી જાણતા વાચકો માટે નીચે આપેલ છે.

My typ*writ*r works quit* w*ll *xc*pt for on* k*y. Som*tim*s it s**ms to m* that our group is lik* my typ*writ*r, not all the k*ys working prop*rly. You may say, “w*ll I am only on* p*rson it won’t mak* much diff*r*nc*.” But you s**, for th* group to b* *ff*ctiv*, it n**ds the activ* participation of *very person.
So the n*xt tim* you think that your *ffort is not n**d*d, r*m*mb*r my type*writ*r and say it to yours*lf: “I am a k*y p*rson and n**d*d v*ry much!”

સમાજ પણ આ ટાઇપરાઇટર જેવો છે. માણસ વિચાર કરે છે કે, હુ એક જ આમ કરીશ કે તેમ નહી કરુ તો કશો ફેર પડી જવાનો નથી. પણ ઉપરના લખાણમાથી જણાશે કે સૌને જો અસરકારક બનવુ હોય તો દરેક વ્યક્તિના સક્રીય ફાળાની જરૂર પડે છે. એટલે હવે પછી જ્યારે તમને એમ લાગે કે, તમારા પ્રયત્ન ની જરૂર નથી ત્યારે આ ટાઇપરાઇટર ને સંભારજો અને તમારી જાતને કહેજો કે, “હુ મહત્વની વ્યક્તિ છુ અને મારી ઘણી જરૂર છે. ”
અરધી સદીની વાચનયાત્રા ભાગ 2





કહો જોઇએ કોણ શુ છે?…

9 01 2009

– આગિયા રાત ના પતંગીયા છે, પતંગીયા દિવસના આગિયા છે.

– ફુલએ સ્થિર પતંગીયુ છે અને પતંગીયુ એ ઉડતુ ફુલ છે.

– વાદળ એ આકાર વિના નો ચંદ્ર છે અને ચંદ્ર એ આકારવાળુ વાદળ છે.

– નદી એ ધરતી નુ વાદળ છે. વાદળ એ આકાશની નદી છે.





પતંગ

9 01 2009

આકાશ મા ઉડે રે રંગીલો પતંગ

ગગન ચુંબે રે મોજીલો પતંગ

રાજ કરે નભ પર ઉડતો પતંગ

શીખવે જીવનની કળા પ્યારો પતંગ

આભને આંબો પણ ધરા ને ના વિસરો,

દોર છે કોક ના હાથ મા હજુ તો,

જાજુ ગુમાન તમે ત્યાગો,

અન્યને કાપવાની લ્હાય માં,

ખુદ જ ક્યાક ના કપાઇ જાઓ

ઉંચેરા આભથી સીધા જ ધરતી પર

ક્યાક ના પછડાઇ જાઓ!

સરસ પાઠ શીખવે રે પતંગ

આકાશ મા ઉડે રે રંગીલો પતંગ

ગગન ચુંબે રે મોજીલો પતંગ

– મોનાલીસા લખલાણી