તારું નામ

હું જ બોલુ ને હું જ સાંભળુ
મૌનમાં તારુ નામ જપું છુ
છીપમાં જેવુ મોતી
એવુ હોઠમાં તારુ નામ
આંખ ની જેવી કીકી
એવુ વસી રહ્યું અભિરામ્
કષ્ઠમાં અગ્નિ જેવી લગની
મારુ છે તપ નામ જપુ છું
નામ ની ગુપ્તગંગા વ્હેતી
ક્યાંય નથી કોઈ કાઠો
નામ તો તારું મધની મટકી
નામ શેરડીનો સાંઠો
ઘટમાં ઘટનાં એકજ રટનાં
તારા નામમાં હું જ ખપુ
-સુરેશ દલાલ્

શ્રધ્ધાવાન

સમુદ્રમાં જાળ પાથરીને
કોઈક શાંટિયાગો ઝડપાય
એની વર્ષોથી પ્રતિક્ષા કરુ છુ.
વારંવાર હાથ હલકા ને હલકા
ખાલી ને ખાલી
છતાં ગલ ફરી ફરી ને નાખ્યાં કરું છુ.
સમુદ્ર પ્રત્યે શ્રધ્ધા રાખી
સ્વપ્નો સેવ્યા કરું છુ
બીજી તરફ આકાશ ભણી
મીટ માંડી ને બેઠો છુ
એકાદ તારો એના ભંડાર માંથી
તુટી આવી ને મારા હાથ માં ભરી દે
ને કરીદે કંઈક કમાલ!
આમ તો આકાશ પાસે
વધારે અપેક્ષા ક્યાં રાખી છે
સોનાનો વરસાદ વરસાવવાનું વરદાન
ક્યાં માગ્યુ છે?
અને એવો વરસાદ શા ખપનો?
આપે તો
બસ એક મોતી કે નાનું રંગીન માછલું આપ
આખો સમુદ્ર નથી જોઈતો
સમુદ્ર સાચવવાનુ મારું ગજુ પણ નથી
બસ મારે તો નાનુ માછલુ બસ
હવે શાંટિયાગો ઝ્ડપવાની અપેક્ષા પણ નથી રહી!
-નલિન પંડ્યા

ચાલ થયુ…

ચાલ થયુ જોઉ સંધ્યા ના રંગ
તેમા ઘોળાયા આપણ યાદો ના રંગ
યાદ આવી જ્યારે ગાળી હતી
આપણે સંગાથે હર ક્ષણ
પ્રેમ થી તરબતર એ યાદો નો
ગુલદસતો કોઈ હાથ ધરી ગયો
જુદાઈ ની પળો માં સાજન
સમણા માં મળવાનુ નક્કી કરી ગયો
રાત પળે ને તારલાઓ ની
ગોષ્ઠિ થાય એમજ
મારા સાજન સંગ મીઠી સી
વાતો ની રમઝટ થાય
આંખ બંધ કરતા ચહેરો એમનો
મીઠોસો મલકતો દેખાય
ત્યાંજ તો બસ અનંત સી આતમ ને
ધન્યતા અનુભવાય…
– મોનાલિસા લખલાણી